Przechodząc na L4, nie myślałam nawet, że po miesiącu przyjdzie mi się zmierzyć z nauczaniem domowym. Co prawda to nie ja teoretycznie muszę uczyć mojego syna, ale praktyka jest inna, bo nie do każdego trafia słowo pisane, niektórzy uczą się ze słuchu, a to z kolei nie do końca jest możliwe w obecnej sytuacji.
Każdy z nas chyba pamięta z własnego dzieciństwa i okresu nastoletniego, że niektóre przedmioty w szkole sprawiały więcej problemu niż inne. Moją niewątpliwą piętą achillesową, były języki, a w okresie licealnym chemia. Rozwiązania moich problemów były zazwyczaj standardowe. Albo liczyłam na pomoc rodziców, albo trzeba było posiłkować się korepetycjami. I tu powstawał spory problem. Gdy chodziłam do podstawówki i gimnazjum, mieszkałam na odludziu, więc trzeba było znaleźć korepetytora, który dojechałby spory kawałek do domu ucznia. Ewentualnie musiałabym wracać do miasta na lekcje u nauczyciela, ale to by była duża strata czasu związana z dojazdami, lub polegająca na szwendaniu się po mieście od zakończenia lekcji do momentu, w którym rozpoczęłyby się korepetycje. Ostatecznie stanęło na pierwszej opcji, ale nie była ona idealnym rozwiązaniem. Obecnie jest dużo łatwiej.
Nadchodzi maj, a wraz z nim coroczny problem. Bo nie wiadomo, co kupić dziecku w prezencie komunijnym. A jeśli nie […]
Tak wiele się mówi o tolerancji i szacunku do drugiego człowieka, a czasem mam wrażenie, że to tylko […]
Niebieski Siemens, wielkością przypominającą cegłę, zakończony czarną antenką. To mój pierwszy telefon, który dostałam od rodziców. Nie był ani piękny, […]
Pusty korytarz szkolny, z sali dobiegają dźwięki gwizdka, jestem tylko ja, Ona i jej córka. Rozmawiamy o wszystkim o […]